Antoine de Saint-Exupéry Sözleri :
Ancak en güzel rolümüzü bile kavradığımız zaman, mutluluğa kavuşabileceğiz. Ancak o zaman erinç içinde yaşayabilir, erinç içinde ölebiliriz. Çünkü yaşama anlam veren şey, ölüme de verir.
Ancak ilahiyle, şiirle ya da duayla güzelleşen ve içinden kurulmuş insan, insandır.
Aralarında bir seçim yapabileceğin yollar yoksa özgürlük nerede kalır?
Aşk; aynı yönde, birlikte bakabilmektir.
Ben direneni severim yalnız. Ağaç ya da insan, önce direnendir.
Bil ki, çözümü bulunmayan her çelişki, düzeltilmesi olanaksız her uyuşmazlık, kendisini sindirebilmen için büyümek zorunda bırakır seni.
Bir şey karşına dikiliyorsa, seni yaralıyorsa, bırak gelişsin. Kök salıyorsun, deri değiştiriyorsun demektir.
Bir uygarlık; insanlardan istenene dayanır, onlara sağlanana değil.
Birleştikleri zaman anlam taşıyan iki gerçekten söz ediyorsunuz. Savaşçı olarak sevişir, aşık olarak savaşırsın.
Burçlar, okyanuslar hiçbir işine yaramasa bile, büyük samanyoluna ve denizin enginliğine de ihtiyaç duyar insan.
Büyük heykeltıraş, kötü heykeltıraşların toprağından doğar. Kötü heykeltıraşlar ona basamaklık eder, onu yükseltir.
Büyük yanlışlık, almanın kabul etmekten çok başka bir şey olduğunu bilmemektir.
Çölü güzel yapan, bir yerlerde su kuyusu saklıyor olmasıdır.
Dost, her şeyden önce yargılamayan kişidir.
Eğer bir kelebeği sevebiliyorsak, tırtıllara da değer vermemiz gerekir.
Eğer bir kisi, milyonlarca yıldızda sadece bir tane bulunan bir çiceği seviyorsa, o yıldızlara baktığında mutlu olmasına yeter bu.
Gerçek aşk, karşılık olarak hiçbir şey beklemediğin yerde başlar.
Gücünü böler de herkese bölüştürürsen, gücünün artmasını değil, erimesini sağlarsın.
İnsan içinde yaşadığı dünyayı, onun içinde hapsolmadıkça anlamıyor.
İnsan kendi yoğunluğunu arar, mutluluğunu değil.
İnsan kendinde, kendinden daha büyük olanı taşıyandır.
İnsan yazmayı değil, görmeyi öğrenmeli. Yazmak bir sonuçtur.
İnsan, ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçeği görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez.
İnsanları yetiştirip geliştirmek isteyen siyasi öğretiler, önceden ne türlü bir insan yetiştireceklerini bilmiyorsak, ne işimize yarar ki?
Karısını, kentini ya da ülkesini yadsıyanı, yadsırım.
Kendini yargılamak, başkasını yargılamaktan çok daha zordur. Kendini yargılamayı başarırsan, gerçek bir bilgesin demektir.
Kıtlık, ekmeğin paylaşılmasına yol açar. Ekmeğin paylaşılması ise ekmekten daha tatlıdır.
Kimse istemedikten sonra, bir elmas ya da bir inci ne değer taşır ki? Birer yontulmuş camdırlar, o kadar.
Kötü ağır çekince de, sus. Görevin ağacın gövdesine dönmek ve “Bu gövdeyi iyileştirmek için ne yapmalıyım?” demektir.
Mabet için can verilir, taşları için değil.
Mumun kalınlığı o kadar önem taşımaz benim için. Değerini yalnız aleviyle ölçerim.
Nesnelere renk veren Tanrının belirişi. Belirti gitmeye görsün, bütün nesneler değişir.
Nesnelerin insanlara hizmet etsinler diye kurulması iyiyse de, insanların nesnelere çöp tenekesi olmak üzere kurulmaları canavarca bir şey.
Ona ayırdığın zamandır, senin gülünü değerli yapan.
Ölümüyle, yüreğimi parçalayacak olanı severim yalnız.
Sevmek, birbirine bakmak değil, birlikte aynı yöne bakmaktır.
Yalnızlık, yetersiz bir ruhun meyvesinden başka bir şey değildir.
